پچ کورد فیبر نوری نگزنس FC-SC Multi Mode 3m از محصولات کمپانی Nexans است که یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان در صنعت تولید کابل شبکه و پچ کورد است. به‌طورکلی پچ کورد فیبر نوری نگزنس FC-SC Multi Mode 3m نوعی کابل فیبر نوری است که در دو سمت خود مجهز به کانکتورهای فیبر نوری است.

با استفاده از این پچ کورد فیبر نوری شما می‌توانید به‌راحتی برای اتصال سوئیچ‌ها یا فیبر نوری و دیگر تجهیزات شبکه و مخابراتی استفاده کنید.

انواع پچ کورد فیبر نوری نگزنس FC-SC Multi Mode 3m:

انواع پچ کورد فیبر نوری شامل مالتی مود (Multi Mode)، سینگل مود (Singel Mode) با کانکتورهای متفاوت از جمله: LC, SC, FC, ST, E-2000, MTRJ و… هستند. کابل‌های فیبر نوری مالتی مد به انواع مختلف OM1, OM2, OM3, OM4 که دارای تفاوت در سرعت انتقال و حجم اطلاعات و دیتا دارند تقسیم کنیم.

پچ کورد فیبر نوری نگزنس FC-SC Multi Mode 3m دارای الیاف شیشه‌ای هستند که شما با استفاده از نور اطلاعات را با سرعت بالا و دریافت کمترین نویز و اختلال منتقل می‌کند.

فیبر نوری یکی از تجهیزات شبکه، برای انتقال داده‌ها با سرعت زیاد است. از فیبر نوری جهت ارسال سیگنال های نوری در مسافت های بسیار طولانی استفاده میشود. برای برقراری اتصال بین سوئیچ شبکه وپچ پنل و همچنین اتصال بین کارت شبکه و ریز شبکه از پچ کورد ها استفاده میشود.

پچ کور یکی از مهم ترین بخش های شبکه است که قابلیت تحت تاثیر قرار دادن شبکه را دارد.

مزایا استفاده از پچ کورد فیبر نوری نگزنس FC-SC Multi Mode 3m:

از پچ کوردها برای اتصال به CATV(تلویزیون‌های کابلی)، شبکه‌های مخابراتی، شبکه‌های PC و همچنین تجهیزات آزمایشی استفاده می‌شود. این مزایا شامل اتاق‌های ارتباطی، FTTH (فیبر به خانه)، LAN (شبکه محلی)، FOS (سنسور فیبر نوری)، سیستم ارتباطی فیبر نوری، تجهیزات مخابراتی، صناعی دفاعی و … نیز می‌شوند.

استفاده از پچ کورد فیبرنوری نگزنس FC-SC MM 3m به دلیل سرعت بیشتر و اینکه دیتاهای بیشتری را به طور مؤثر انتقال می‌دهند، نقش مهمی در ارتباطات از راه دور و شبکه‌های کامپیوتری دارد و همچنین در مکان‌های گوناگون از آنها استفاده می‌شود.

در هنگام خرید پچ کورد فیبر نوری به مواردی از جمله Single mode یا Multimode، نوع خاصی از کانکتور LC ، SC یا … ، کانکتور Polish) APC) یا UPC روکش کابل PVC/LSZH/OFNP/ Armored و متراژ موردنیاز بر اساس فاصله بین دستگاه‌های موردنظر برای اتصال توجه کنید.

ساختار پچ کورد فیبر نوری نگزنس FC-SC Multi Mode 3m:

سوکت‌های انتهایی پچ کورد فیبر نوری نگزنس Multi Mode 3m از نوع SC و FC هستند. کانکتور SC، از نوع فشار و کشش بوده و می‌تواند تا 1000 چرخه اتصال مورداستفاده قرار می‌گیرد. این نوع پچ کورد مانند پچ کورد‌های مولتی مود دیگر بسیار کم‌هزینه است و ساختاری ساده و با مقامت بالا دارد.

همچنین نحوه اتصال کانکتور FC، از نوع پیچشی است. پچ کورد FC دارای بدنه فلزی و همچنین ساختار پیچشی است. این پچ کورد در محیط با لرزش بالا هم کاربرد دارد.

بر اساس نوع فیبری که پچ کوردها دارند این نوع پچ کورد در دستة Multi Mode قرار می‌گیرد. پچ کورد فیبر نوری مالتی مود، در مسافت‌های کوتاه مورداستفاده قرار می‌گیرد و قابلیت انتقال سیگنال‌های بیشتری را دارد.

تعداد فیبر که برای این پچ کورد در نظر گرفته شده، از نوع داپلکس (دوتایی) است. شما می‌توانید این محصول را در متراژهای 1، 2، 3، 5 و 10 متری در سایت مسترشبکه خریداری کنید. همچنین از دیگر مزایای استفاده از این پچ کورد می‌توانیم به سازگاری بالا با محیط، بازدهی زیاد و پایین‌ترین نرخ ازدست‌دادن اطلاعات و دیتا اشاره کنیم.

مشخصات و ساختار پچ کورد فیبرنوری FC-SC Multi Mode 3m:

• محصول: پچ کورد فیبر نوری نگزنس
• طول کابل: 3 متر
• نوع کانکتور :FC-SC
• نوع فیبر :Multi Mode
• رنگ محصول: نارنجی
• تعداد فیبر: Duplex

قیمت پچ کورد فيبر نوري نگزنس مدل FC-SC Multi Mode 3m

انواع رک شبکه و مدل های آن :

هارد سرور اچ پی 900GB SAS 12G 15K SFF ساخت شرکت hp می باشد. هارد سرورهای شرکت HP بالاترین سطح عملکرد و اطمینان را برای برنامه های با بیشترین حجم تقاضا ارائه می دهد. درایو های این شرکت به بهبود زمان پاسخ سرورها، قدرت بالاتر برای تراکنش های بیشتر در هر ثانیه و افزایش سرعت انتقال داده های (I/O) کمک می‌کند.

هارد درایو های سرورهای HP با پشت سر گذاشتن سخت ترین تست های سخت افزار صنعت و برنامه های حمایتی تضمین اعتماد مشتری بیش از 3/5 میلیون ساعت را گذرانده اند. با نرم افزار HPE Digitally Signed از دسترسی غیر مجاز به داده های خود جلوگیری کنید.

خرید هارد سرور اچ پی مدل 900GB SAS 12G 15K SFF

هنگامی که در حال راه‌اندازی Wi-Fi در خانه یا محل کار هستید، ممکن است با بسیاری از اصطلاحات و مفاهیم فنی شبکه مواجه شوید که درک آنها برایتان کمی دشوار باشد. در این مقاله، برخی از فناوری‌های کلیدی مرتبط با تکنولوژی های Wi-Fi و تأثیر آن‌ها بر کاربران عادی را بررسی می‌کنیم.

استاندارد وای فای IEEE 802.11:

استاندارد EEE 802.11، مجموعه‌ای از پروتکل‌ها برای پیاده‌سازی ارتباطات شبکه بی‌سیم (WLAN) را از طریق Wi-Fi بین کامپیوترها، تلفن‌های همراه، نقاط دسترسی و سایر دستگاه‌ها در فرکانس‌های مختلف از جمله، محدود فرکانس‌های 2.4 گیگاهرتز، 5 گیگاهرتز و 60 گیگاهرتز را مشخص می‌کند. باندهای این پروتکل ها در لایه کنترل دسترسی رسانه (MAC) و لایه فیزیکی (PHY) مدل OSI کار می کنند.

پروتکل اصلی 802.11 (که اکنون منسوخ شده است) در ابتدا فقط 1-2 مگابیت بر ثانیه را به همراه چند فناوری دیگر مشخص می کرد. اما این پروتکل به سرعت توسط 802.11b در اوایل دهه 2000 دنبال شد که سرعت داده خام تا 11 مگابیت در ثانیه را امکان پذیر می کند و در باند 2.4 گیگاهرتز کار می کند.

تقریباً در همان زمان، استاندارد 802.11a منتشر شد که از رابط هوا مبتنی بر OFDM استفاده می کند. این در باند 5 گیگاهرتز کار می کند و حداکثر سرعت داده در آن حدود 54 مگابیت در ثانیه است که به طور واقعی یک توان عملیاتی خالص در حدود 20 مگابیت بر ثانیه را به همراه دارد.

در سال 2003، 802.11g معرفی شد که روی باند 2.4GHz کار می کرد، اما از همان طرح انتقال مبتنی بر OFDM استفاده می کرد که در 802.11a استفاده می شد. این استاندارد حداکثر نرخ بیت لایه فیزیکی را در حدود 54 مگابیت در ثانیه یا حدود 22 مگابیت بر ثانیه میانگین توان واقعی را امکان پذیر می کند. سخت افزار 802.11g به طور کامل با دستگاه های قدیمی 802.11 b نیز سازگار است.

همچنین در سال 2006 استاندارد 802.11n با نام Wi-Fi 4 معرفی شد. از هر دو باند 2.4 گیگاهرتز و 5 گیگاهرتز پشتیبانی می کند. با این حال، در آن زمان، پشتیبانی از 5 گیگاهرتز اختیاری تلقی می شد. این استاندارد از آنتن های چند ورودی، چند خروجی (MIMO) و حداکثر نرخ انتقال 300 مگابیت در ثانیه (یا حداکثر 450 مگابیت در ثانیه با سه آنتن) پشتیبانی می کند. 802.11n کاملاً با استانداردهای 802.11b/g سازگار است.

در ماه دسامبر 2013، پس از یک فاصله طولانی، مشخصات 802.11ac با نام Wi-Fi 5 منتشر شد. این یک توسعه استاندارد 802.11n بود و پشتیبانی کامل از باند 5 گیگاهرتز را نیز اضافه کرد و در دو فاز یا موج منتشر شد. Wave 1 در سال 2013 منتشر شد، در حالی که Wave 2 در سال 2016 معرفی شد. فناوری‌های پیشرفته‌ای مانند شکل‌دهی پرتو، MIMO چند کاربره (MU-MIMO)، جریان‌های فضایی بیشتر (۸ بر ۴ در ۸۰۲.۱۱n) و سایرین عملکرد وای‌فای را تا حد زیادی بهبود بخشیدند و از نظر تئوری سرعت انتقال حداکثر ۱۳۰۰ مگابیت بر ثانیه را در هر آنتن (۸۰۲.۱۱ac) ممکن می‌سازند.

تلاش برای بهبود سرعت بی سیم همچنان ادامه دارد. در چند سال گذشته اصلاحات متعددی در مشخصات بی سیم انجام شده است. هدف 802.11ax (Wi-Fi 6) ارائه 4 برابر توان عملیاتی 802.11ac است. 802.11ay نرخ خروجی تا 20 گیگابیت در ثانیه را امکان پذیر می کند و در نظر گرفته شده است که در طیف موج میلی متری 60 گیگاهرتز (EHF) کار کند.

SSID و کلید WPA2:

SSID مخفف Service Set Identifier است. به زبان ساده، این نام شبکه Wi-Fi است که با یک نقطه دسترسی مرتبط است. برخی از SSID ها به عنوان شبکه های Wi-Fi باز در دسترس هستند، در حالی که برخی دیگر محافظت می شوند. برای اتصال به یک SSID محافظت شده، یک دستگاه Wi-Fi باید خود را با ارائه رمز عبور صحیح احراز هویت کند.

WPA2 (مخفف Wi-Fi Protected Access 2) روش امنیتی اضافه شده به نسل فعلی نقاط دسترسی بی سیم است که امنیت و کنترل های دسترسی قوی تری را فراهم می کند. کلید WPA2 اساسا رمز عبور نقطه دسترسی بی سیم شما است.

هنگام اتصال به یک شبکه وای فای، به وسیله نام آن شبکه را تشخیص می دهیم که این نام قابل تغییر است و شما می توانید برای تغییر این نام وارد تنظیمات مودم شده و به جای گزینه “Network Name” در قسمت SSID نام شبکه را تغییر دهید.

پس می توان گفت یک شبکه Wi-Fi به وسیله SSID شناسایی شده و هنگامی که روی گزینه اتصال یا connect یک شبکه بی سیم کلیک می کنیم، فهرستی از اسامی شبکه های وای فای نزدیک، به ما نمایش داده می شود.

باندهای فرکانس Wi-Fi:

Wi-Fi موجود در خانه یا محل کار معمولاً در 2 باند فرکانسی مجزا کار می کند. استانداردهای 802.11b/g/n از طیف 2400 مگاهرتز تا 2500 مگاهرتز استفاده می کنند که معمولاً به عنوان باند 2.4 گیگاهرتز در نظر گرفته می شود. 802.11a/n/ac/ax از باند 4915 مگاهرتز – 5825 مگاهرتز بالاتر و تنظیم‌شده‌تر استفاده می‌کند که باند 5 گیگاهرتز نیز شناخته می‌شود. هردوی این باندها بخشی از باندهای رادیویی صنعتی، علمی و پزشکی (ISM) هستند.

در مقایسه با باند 5 گیگاهرتز، باند 2.4 گیگاهرتز طول موج بیشتری دارد و بنابراین برد بیشتری دارد، در حالی که باند 5 گیگاهرتز فرکانس بالاتری دارد، سریعتر است و می تواند پهنای باند بالاتری را در خود جای دهد.

به غیر از Wi-Fi، بسیاری از لوازم خانگی بی سیم که به طور منظم استفاده می شوند، از باند 2.4 گیگاهرتز نیز استفاده می‌کنند. مانیتورهای‌کودک، دوربین‌های بی‌سیم، دستگاه‌های بلوتوث، تلفن‌های بی‌سیم، اجاق‌های مایکروویو، Zigbee (که در دستگاه‌های مدرن اینترنت اشیا استفاده می‌شود) و غیره، همگی روی ۲.۴ گیگاهرتز کار می‌کنند.

کانال های Wi-Fi و عرض کانال:

2.4 گیگاهرتز و 5 گیگاهرتز بیشتر به گروه های کوچکتری از محدوده فرکانس به نام کانال تقسیم می شوند که دستگاه های بی سیم خاص برای ارسال یا دریافت داده استفاده می کنند. محدوده فرکانس های مشخص شده برای یک کانال خاص را عرض کانال می گویند. یک کانال وسیع‌تر پهنای باند بیشتری دارد و می‌تواند حجم بیشتری از داده‌ها را به طور همزمان (با توان بالاتر) در مقایسه با کانال باریک‌تر منتقل کند.

در مجموع 14 کانال در محدوده 2.4 گیگاهرتز (شماره های 1 تا 14) تعیین شده است، با فاصله 5 مگاهرتز از یکدیگر، به جز فضای 12 مگاهرتز بین کانال های 13 و 14. در حالی که 802.11b بر اساس طیف گسترده توالی مستقیم (DSSS) بود.

مدولاسیون و با استفاده از عرض کانال 22 مگاهرتز، 802.11g/n بر اساس مدولاسیون OFDM است و از عرض کانال 20 مگاهرتز استفاده می کند. با این حال، در هر دو مورد، باند 2.4 گیگاهرتز حداکثر تا 3 کانال غیر همپوشانی را امکان پذیر می کند.

کشورها قوانین تنظیمی خود را برای کانال های مجاز مشخص می کنند. کانال های 1 تا 11 برای استفاده در سراسر جهان در دسترس هستند. کانال های 12 و 13 در آمریکای شمالی مجاز نیستند (به استثنای برخی موارد)، در حالی که کانال 14 منحصراً در ژاپن در دسترس است.

بنابراین، با توجه به در دسترس بودن در سراسر جهان، کانال‌های 1، 6 و 11 تنها کانال‌هایی هستند که می‌توانید از بین آنها همپوشانی داشته باشید. بهتر است بدانید جفت‌های کانال مانند (2، 7، 12) یا (3، 8، 13) نیز همپوشانی ندارند، اما کانال‌های 12 یا 13 برای استفاده در ایالات متحده در دسترس نیستند.

پیوند کانال‌ها (Channel Bonding):

استانداردهای IEEE 802.11n (برای باند 2.4 گیگاهرتز) و 802.11ac/ax (برای باند 5 گیگاهرتز) مقرراتی را برای ترکیب تا 2، 4 یا 8 کانال 20 مگاهرتز برای تشکیل کانال های گسترده تر 40 مگاهرتز، 80 مگاهرتز یا 160 در نظر گرفته اند. این به عنوان پیوند کانال نیز شناخته می شود. از آنجایی که کانال‌های وسیع‌تر امکان خروجی بالاتر را می‌دهند، پیوند کانال امکان انتقال سریع‌تر داده‌ها را فراهم می‌کند. اما تعداد کانال‌های غیر همپوشانی احتمالی را نیز کاهش می‌دهد.

802.11n امکان ترکیب کانال هایی با عرض حداکثر 40 مگاهرتز در باند 2.4 گیگاهرتز را فراهم می کند. این به طور قابل توجهی نرخ انتقال داده را در باند 2.4 گیگاهرتز افزایش می دهد. اما این نیز یک مبادله با تعداد کانال های غیر همپوشانی است، زیرا کانال های محدودی در باند 2.4 گیگاهرتز وجود دارد.

بنابراین اتصال کانال عملی تر است و در باند 5 گیگاهرتز توصیه می شود، در مکان هایی که تعداد کافی کانال در دسترس است. 802.11ac امکان اتصال کانال تا عرض 160 مگاهرتز در 5 گیگاهرتز را فراهم می کند و نرخ انتقال پهنای باند بالاتری را امکان پذیر می کند.

تداخلWi-Fi:

هنگامی که دو یا چند سیگنال رادیویی نزدیک که در یک محدوده فرکانس مشترک کار می کنند با یکدیگر برخورد می کنند، به آن همپوشانی می گویند. و هنگامی که چندین سیگنال رادیویی با یکدیگر همپوشانی دارند، باعث تداخل می شود. تداخل باعث تأخیر می شود، که ممکن است به سرعت آپلود و دانلود کندتر ترجمه شود، حتی زمانی که سیگنال Wi-Fi قوی دارید.

دستگاه‌های Wi-Fi و نقاط دسترسی ممکن است در معرض سه نوع تداخل قرار گیرند این تداخل ها عبارتند از:

• تداخل کانال مشترک (CCI):

هنگامی که دو یا چند دستگاه Wi-Fi مجاور که در یک کانال کار می کنند سعی می کنند به طور همزمان با نقاط دسترسی مربوطه خود ارتباط برقرار کنند، باعث تداخل کانال مشترک می شود. در تداخل کانال مشترک، هر دستگاه Wi-Fi باید به نوبت اطلاعات را ارسال یا دریافت کند (IEEE 802.11 از CSMA/CA برای انتقال بسته استفاده می کند).

بنابراین در Co-Channel Interference، عملکرد شبکه توسط زمان انتظار مانع می شود، اما پهنای باند مدیریت می شود. هر دستگاه در نهایت فرصتی برای برقراری ارتباط با نقطه دسترسی مربوط به خود پیدا می کند. بنابراین، تا زمانی که تعداد قابل توجهی از دستگاه‌ها در یک کانال مشترک نباشند، تداخل کانال مشترک باعث تاخیرهای قابل توجهی در شبکه‌های Wi-Fi نمی‌شود.

• تداخل کانال مجاور (ACI):

تداخل کانال مجاور زمانی ایجاد می‌شود که دو یا چند دستگاه Wi-Fi مجاور که روی کانال‌های همپوشانی مجاور کار می‌کنند، سعی می‌کنند همزمان با هم ارتباط برقرار کنند. این نوع تداخل باعث ایجاد نویز ناخواسته می شود. سیگنال‌های نقطه دسترسی A توسط سیگنال‌های نقاط دسترسی همسایه B، C و غیره مختل می‌شوند.

در نتیجه، همه شبکه‌های تعاملی ممکن است افت بسته‌ها را تجربه کنند و نیاز به ارسال مجدد بسته‌های از دست رفته داشته باشند، در نتیجه باعث تاخیر در شبکه می‌شود.

ACI در مقایسه با CCI بدتر است، زیرا در مورد CCI، کانال Wi-Fi مشترک به صورت داخلی در بین دستگاه ها مدیریت می شود. اما در مورد ACI، تداخل توسط دستگاه‌های Wi-Fi دیگری که در کانال‌های مختلف کار می‌کنند ایجاد می‌شود و نمی‌توان آن را مدیریت کرد. بنابراین خود را به عنوان نویز ناخواسته نشان می دهد.

• تداخل های غیر Wi-Fi:

همانطور که قبلا ذکر شد، بسیاری از دستگاه‌های بی‌سیم دیگر (مانند مانیتور کودک، دستگاه‌های بلوتوث، اجاق‌های مایکروویو یا دوربین‌های بی‌سیم) وجود دارند که در باند 2.4 گیگاهرتز کار می‌کنند. هنگامی که این دستگاه ها در محدوده یک یا چند شبکه Wi-Fi هستند و سعی می کنند همزمان با دستگاه های Wi-Fi مجاور ارتباط برقرار کنند، تداخل ایجاد شده تداخل غیر وای فای نامیده می شود.

تداخل غیر وای فای بدترین نوع تداخلی است که دستگاه های وای فای و نقاط دسترسی ممکن است با آن مواجه شوند. این نوع تداخل توسط دستگاه هایی ایجاد می شود که در محدوده فرکانسی مشابه دستگاه های Wi-Fi (2.4 گیگاهرتز) کار می کنند، اما با استانداردهای IEEE 802.11 مطابقت ندارند و از پروتکل های یکسانی پیروی نمی کنند.

تداخل غیر وای فای کاملا غیرقابل پیش بینی است و بسته به نوع دستگاه مورد استفاده، ممکن است در کل طیف 2.4 گیگاهرتز یا فقط چند کانال موقت کار کند. گاهی اوقات، اگر تداخل غیر Wi-Fi قوی باشد، دستگاه های Wi-Fi ممکن است ارتباطات را تا زمانی که تمام نشود متوقف کنند.

تداخل کانال مشترک و کانال مجاور می تواند در باند 2.4 گیگاهرتز و همچنین 5 گیگاهرتز رخ دهد، اما تداخل غیر وای فای معمولا فقط در باند 2.4 گیگاهرتز رخ می دهد. باند 2.4 گیگاهرتز به شدت توسط دستگاه های Wi-Fi و غیر Wi-Fi استفاده می شود و تداخل در باند تنها با اتصال کانال بدتر می شود.

در باند 5 گیگاهرتز، تعداد کافی کانال و دستگاه های وای فای نسبتاً کمتری روی باند کار می کنند. علاوه بر این، از آنجایی که باند 5 گیگاهرتز در مقایسه با باند 2.4 گیگاهرتز برد کمتری دارد، احتمال برخورد با شبکه های وای فای همسایه نیز کمتر است.

بنابراین، در 5 گیگاهرتز، تداخل کانال مشترک و کانال مجاور در مقایسه با 2.4 گیگاهرتز نادر است و تداخل غیر وای فای در صورت وجود ناچیز است. ACI نیز تقریباً صفر است مگر اینکه پیوند کانال درگیر باشد.

یک نکته قابل توجه این است که به عنوان بهترین روش، توصیه می‌شود روتر یا نقطه دسترسی خود را طوری تنظیم کنید که از هر یک از کانال‌های غیر همپوشانی (1،6، یا 11) استفاده کند و شانس ACI را در باند 2.4 گیگاهرتز کاهش دهید. برخی از برنامه‌های موجود برای رایانه‌های رومیزی، لپ‌تاپ و سیستم‌عامل‌های تلفن همراه، قابلیتی را برای اسکن شبکه‌های Wi-Fi اطراف شما برای تعیین کانال‌های بدون ازدحام ارائه می‌دهند.

• تداخل در پیوند کانال‎‌ها:

قبلاً آموخته‌ایم که پیوند کانال به ترکیب دو یا چند کانال مجاور اجازه می‌دهد تا توان عملیاتی و نرخ انتقال داده را افزایش دهد. با این حال، اتصال کانال با یک جنبه منفی همراه است، هر چه کانال های بیشتری را ترکیب کنید، تعداد کانال های غیر همپوشانی بین آنها کاهش می یابد و احتمال تداخل کانال هم کانال و هم کانال مجاور افزایش می یابد.

رومینگ سریع (802.11k/v/r):

Fast Basic Service Set Transition (FT)، با نام رومینگ سریع، اصلاحیه استاندارد بی سیم IEEE 802.11 (802.11r) است که امکان انتقال سریع و ایمن دستگاه های بی سیم در حال حرکت از یک نقطه دسترسی به نقطه دسترسی را در همان شبکه Wi-Fi را فراهم می کند. در ارتباط با 802.11k و 802.11v، رومینگ سریع به شما امکان می دهد تا زمانی که دستگاه از یک AP به دیگری سوئیچ می کند، تجربه رومینگ یکپارچه ای داشته باشید.

این اکسس پوینت‌ها را قادر می‌سازد تا دستگاه‌های وای‌فای ورودی را در صورتی که قبلاً به نقطه دسترسی دیگری در همان شبکه متصل شده بودند، سریع‌تر احراز هویت کنند. در مناطق بزرگ Wi-Fi تحت پوشش چندین اکسس پوینت، رومینگ سریع اساساً به شما امکان می دهد آزادانه بدون هیچ تفاوتی در تجربه Wi-Fi موجود، پرسه بزنید.

برای دستگاه‌های Wi-Fi که از برنامه‌های حساس به تأخیر استفاده می‌کنند (تماس‌های VoIP یا VoWiFi، پخش ویدیو یا بازی و غیره) هنگام رومینگ بین AP مفید است.

رومینگ سریع زمان احراز هویت را در محیط‌هایی که امنیت WPA2 Enterprise را پیاده‌سازی می‌کنند، به‌طور محسوسی کاهش می‌دهد، جایی که مشتری نیازی به انجام تبادل 802.1X/EAP و احراز هویت مجدد خود به سرور RADIUS هر بار که از یک AP به AP به دیگری می‌رود، ندارد. همچنین رومینگ را در شبکه‌های Wi-Fi مش که در خانه پیاده‌سازی می‌شوند، بهبود می‌بخشد.

با این حال، بسیاری از دستگاه‌های بی‌سیم قدیمی‌تر که از رومینگ سریع پشتیبانی نمی‌کنند، نمی‌توانند اطلاعات FT موجود در سیگنال Wi-Fi را تفسیر کنند و بسته‌های داده را به اشتباه گزارش می‌کنند که خراب شده‌اند. این می تواند باعث تاخیرهای ناخواسته در شبکه با دستگاه های قدیمی شود. بنابراین، زمانی که دستگاه‌های قدیمی‌تر ناسازگار به شبکه متصل هستند، خاموش کردن رومینگ سریع در خانه معمولاً یک تمرین خوب است.

ورودی چندگانه، خروجی چندگانه (SU-MIMO) (802.11n):

ورودی چندگانه، خروجی چندگانه (MIMO) a.ka. MIMO تک کاربر یا SU-MIMO روشی برای انتقال داده های بی سیم است که در آن دستگاه می تواند چندین جریان داده را به/از یک نقطه دسترسی به طور همزمان آپلود یا دانلود کند. MIMO با افزایش تعداد آنتن‌های وای‌فای در APها، نقش بزرگی در افزایش توان و ظرفیت اتصالات بی‌سیم ایفا کرد.

فناوری MIMO از یک پدیده امواج رادیویی طبیعی به نام چند مسیری استفاده می کند. با استفاده از چند مسیر، اطلاعات ارسال شده از دیوارها، ستون ها یا موانع دیگر منعکس می شود و چندین بار از زوایای مختلف و در زمان های کمی متفاوت به دستگاه گیرنده می رسد.

قبل از MIMO، این پدیده منجر به تداخل و کاهش سرعت شبکه های بی سیم می شد. فناوری MIMO از چندین فرستنده و گیرنده هوشمند با ابعاد فضایی اضافه برای تفسیر بهتر این سیگنال ها، افزایش عملکرد و برد استفاده می کند.

شکل دهی پرتو Wi-Fi:

Beamforming تکنیکی برای پخش سیگنال بی سیم است که سیگنال بی سیم را به جای پخش کردن آن در همه جهات به سمت یک دستگاه گیرنده خاص متمرکز می کند. یکی از راه‌های دستیابی به شکل‌دهی پرتو، داشتن چندین آنتن در مجاورت است که همگی سیگنال یکسانی را ارسال می‌کنند، اما با فاصله زمانی.

بسته به موقعیت آن، امواج همپوشانی در برخی مناطق تداخل سازنده (که سیگنال را قوی تر می کند) و در برخی دیگر تداخل مخرب (که آن را ضعیف تر یا غیرقابل تشخیص می کند) ایجاد می کند. هنگام استفاده از آنتن های همه جهته، الگوی آنتن فازی ایجاد شده به طور موثر جهت دار می شود.

Beamforming معرفی شده در 802.11ac فقط به صورت یک طرفه از روتر شما به سمت دستگاه های Wi-Fi مشتری کار می کند. بنابراین، این فقط به افزایش سرعت دانلود شما کمک می کند، اما نه آپلود. 802.11ax به پشتیبانی از شکل دهی پرتو به سبک 802.11ac با پیشرفت های بیشتر ادامه می دهد.

MIMO چند کاربره (MU-MIMO):

MU-MIMO تکامل یافته SU-MIMO است که در جریان AC Wave 2 یا نسل بعدی AC از 802.11ac معرفی شد. این به چندین کاربر (دستگاه های Wi-Fi) اجازه می دهد تا چندین جریان داده را به طور همزمان ارسال یا دریافت کنند. MU-MIMO مفهوم شکل دهی پرتو را کمی فراتر می برد.

با افزودن آنتن‌های بیشتر، الگوی آنتن فازی می‌تواند هر دو ناحیه حداکثر تداخل سازنده (جایی که سیگنال قوی‌ترین است) و حداکثر تداخل مخرب (جایی که سیگنال ضعیف‌ترین است) را کنترل کند. با استفاده از دانش موقعیت‌های نسبی همه دستگاه‌های مشتری مرتبط، می‌توان یک الگوی مرحله‌ای ایجاد کرد که APها را قادر می‌سازد تا با چندین مشتری به طور مستقل و همزمان ارتباط برقرار کنند.

در 802.11ac، MU-MIMO AP ها را قادر می سازد تا با حداکثر 4 مشتری به طور همزمان و حداکثر 8 جریان فضایی (4×8) ارتباط برقرار کنند. در آن زمان، MU-MIMO فقط به صورت یک طرفه از AP به مشتری پشتیبانی می کرد. ترافیک Uplink از مشتری به AP همچنان یک دستگاه در یک زمان بود. با 802.11ax، MU-MIMO برای پشتیبانی از ترافیک دوطرفه، از AP به مشتری و بالعکس، بهبود یافته است و حداکثر 8 کلاینت را به طور همزمان پشتیبانی می کند.

دسترسی چندگانه با تقسیم فرکانس متعامد (OFDMA) (802.11ax):

802.11a/g/n/ac از تکنیکی به نام تقسیم فرکانس متعامد یا OFDM استفاده می کند که با استفاده از یک کانال فرکانس حامل، چندین بسته داده را به طور همزمان ارسال یا دریافت می کند. اما OFDM نسبتاً ناکارآمد است زیرا یک کاربر می تواند از کل پهنای باند موجود صرف نظر از اندازه بسته استفاده کند.

به عنوان مثال، فرض کنید یک نقطه دسترسی از یک کانال 40 مگاهرتز برای برقراری ارتباط با دستگاه های سرویس گیرنده خود استفاده می کند – A، B، و C. Client A در حال پخش ویدیوی با کیفیت بالا در زمان واقعی است. B در حال گشت و گذار در وب است، در حالی که C فقط در حال ارسال پیامک است. با OFDM، هر یک از سه اتصال از یک کانال کامل 40 مگاهرتز برای انتقال استفاده می‌کنند، بنابراین یک جریان ویدئو، یک صفحه وب و یک متن از پهنای باند یکسانی استفاده می‌کنند که بهینه نیست.

802.11ax، دسترسی چندگانه با تقسیم فرکانس متعامد یا OFDMA را معرفی می‌کند، که توسعه‌ای از OFDM است، که در آن هر کانال به کانال‌های فرعی با پهنای باند متفاوت به نام واحدهای منبع (RU) تقسیم می‌شود. سپس هر کانال فرعی یا RU می تواند بر اساس استفاده از پهنای باند مربوطه به کاربران مختلف (مشتریان) اختصاص داده شود تا همه آنها بتوانند به طور همزمان ارسال یا دریافت کنند.

در مثال بالا، با 802.11ax، کلاینت‌های A، B و C همچنان از همان کانال 40 مگاهرتز استفاده می‌کنند، اما به جای اینکه در صف منتظر بمانند، همگی می‌توانند پهنای باند موجود را به طور همزمان به اشتراک بگذارند. سرویس گیرنده ای که بسته های داده بزرگتر را ارسال یا دریافت می کند (مانند یک جریان ویدئو) از یک بسته داده بزرگتر استفاده می کند، در حالی که مشتری دیگری که در بسته های کوچکتر (مانند پیام های متنی) ارتباط برقرار می کند، یک واحد منبع کوچکتر دریافت می کند.

AP اندازه واحدهای منبع تخصیص داده شده برای هر کلاینت را تعیین می کند و ممکن است کل کانال را به یک کاربر اختصاص دهد اگر استفاده از پهنای باند آن بالا باشد. هر دو MU-MIMO و OFDMA فن آوری هایی هستند که امکان دسترسی چند کاربره به یک کانال را به طور همزمان فراهم می کنند، اما هدف آنها متفاوت است.

در حالی که MU-MIMO از چندین جریان فضایی برای دسترسی چندگانه استفاده می کند، OFDMA از کانال های فرعی یا واحدهای منبع استفاده می کند. به طور کلی، OFDMA یک روش دسترسی چندگانه کارآمدتر است، و حتی اگر 802.11ax امکان استفاده ترکیبی از MU-MIMO و OFDMA را فراهم می‌کند، باید دید که تا چه حد گسترده اجرا می‌شود.

Mesh Wi-Fi (802.11s):

استاندارد بی سیم IEEE 802.11s تعریف می کند که چگونه دستگاه های Wi-Fi خاص (که به آنها گره گفته می شود) می توانند برای ایجاد یک شبکه مش WLAN به یکدیگر متصل شوند. گره‌های مش با هم هوشمندانه کار می‌کنند تا یک شبکه بی‌سیم واحد با یک اتصال قابل اعتماد ایجاد کنند و تجربه‌ای یکپارچه را در سراسر یک منطقه تحت پوشش گسترده‌تر فراهم کنند.

یکی از گره ها معمولاً به عنوان گره اصلی عمل می کند، جایی که اتصال از مودم اینترنت شما وارد می شود. گره های دیگر معمولاً با گره اصلی از طریق Wi-Fi یا به طور مستقیم یا از طریق گره های میانی ارتباط برقرار می کنند.

سیستم‌های Wi-Fi Mesh معمولاً با پشتیبانی از چند باند ارائه می‌شوند و دستگاه‌ها را قادر می‌سازد به هر دو باند 2.4 گیگاهرتز و 5 گیگاهرتز به طور همزمان متصل شوند و یک اتصال طولانی برد پایدار در هر دو باند ایجاد کنند. بنابراین، تجربه فعالیت‌های با پهنای باند بالا مانند پخش جریانی، بازی و غیره نیز در تمام اتاق‌ها در یک سیستم مش Wi-Fi تمام خانه یکپارچه است.

رومینگ بدون درز:

گره‌های مش مجهز به پروتکل‌های رومینگ بدون درز هستند تا به مشتریان اجازه می‌دهند تا به طور یکپارچه بین گره‌های مختلف حرکت کنند بدون اینکه بر تجربه Wi-Fi آنها تأثیر بگذارد. برخی از سیستم‌های مش ممکن است پشتیبانی از رومینگ سریع داخلی داشته باشند که امکان تعویض سریع‌تر بین گره‌ها را برای مشتریان پشتیبانی‌شده فراهم می‌کند.

مسیریابی تطبیقی:

گره‌های مش معمولاً با قابلیت‌های مسیریابی تطبیقی هوشمند ارائه می‌شوند که امکان پرش سریع‌تر بین گره‌ها و کلاینت‌ها را فراهم می‌کند. همچنین در مورد شبکه های مش (به غیر از گره اولیه) هیچ نقطه خرابی واحدی وجود ندارد. اگر هر یک از گره‌های ثانویه از کار بیفتد یا عملکرد نادرست داشته باشد، گره‌های باقیمانده به‌طور خودکار بسته‌های داده را به‌طور هوشمندانه مسیریابی می‌کنند تا بهترین تجربه Wi-Fi ممکن را برای دستگاه‌های متصل بدون وقفه فراهم کنند.

Backhaul اختصاصی:

در یک شبکه Wi-Fi مش، گره ها از مقدار قابل توجهی از پهنای باند موجود برای برقراری ارتباط با یکدیگر و فعال نگه داشتن شبکه استفاده می کنند. گره های مش سه باند معمولا با یک باند 2.4 گیگاهرتز و دو باند 5 گیگاهرتز عرضه می شوند. و در برخی موارد، یکی از باندهای 5 گیگاهرتز به طور اختصاصی برای ارتباطات بین گره ای استفاده می شود که به عنوان backhaul اختصاصی شناخته می شود (گاهی اوقات به عنوان ستون فقرات نیز شناخته می شود).

بدون بک هاول اختصاصی، تنها گره اولیه در شبکه مش ظرفیت تقریباً کاملی خواهد داشت. تمام گره های دیگر سرعت بارگذاری و دانلود به طور قابل توجهی کندتر را نشان می دهند. اگر گره های مش بی سیم شما دارای بک هاول اختصاصی نیستند، همچنان می توانید عملکرد گره های ثانویه را با داشتن یک اتصال سیمی بین آنها بهبود بخشید.

استانداردهای مش بی سیم غیر Wi-Fi:

به غیر از Wi-Fi Mesh، دو نوع استاندارد مش بی سیم وجود دارد که معمولاً توسط سازندگان تجهیزات وایرلس پشتیبانی می شود، Zigbee و Bluetooth mesh.

Zigbee یک استاندارد مش بی سیم کم هزینه و کم مصرف است که عمدتاً در دستگاه های IoT استفاده می شود. مانند سایر استانداردهای مش، Zigbee قادر است پوشش شبکه خود را با برقراری ارتباط با سایر دستگاه های (گره ها) سازگار با Zigbee در مجاورت گسترش دهد.

مشابه Zigbee، مش بلوتوث یک استاندارد شبکه بی سیم است که مبتنی بر انرژی کم بلوتوث است که امکان برقراری ارتباط بین چند نفر را از طریق رادیو بلوتوث فراهم می کند. این برای ایجاد شبکه‌های دستگاه مقیاس بزرگ مبتنی بر بلوتوث بهینه شده است، که معمولاً برای اتوماسیون ساختمان، شبکه‌های حسگر و سایر راه‌حل‌های IoT مناسب است.

منبع : آشنايي با تکنولوژي هاي Wi-Fi

OFDMA یا Orthogonal frequency-division multiple access یا مدولاسیون تقسیم فرکانسی چندگانه متعامد از جمله روش‌های مدولاسیون در شبکه‌های مخابراتی است که در جهت غلبه بر مشکل ISI در کانال مخابراتی اهمیت بسیار دارد. از OFDMA زمانی استفاده می شود که چند کاربر تصمیم داشته باشند از کانال مخابراتی با مدولاسیون OFDM به صورت همزمان استفاده کنند. ما در این مقاله سعی داریم شما را با OFDM و OFDMA آشنایی کنیم پس در ادامه همراه ما باشید.

OFDM چیست؟

قبل از آنکه در رابطه با OFDMA صحبت کنیم بهتر است ابتدا با OFDM آشنا شویم. مدولاسیون OFDM به سال‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ و در طول تحقیقات روی روش‌های کاهش اثر تداخل بین کانال‌های نزدیک باز می گردد. در واقع هدف اصلی این تحقیقات، ایجاد یک روش مدولاسیون جهت کاهش خطا در مخابرات هنگام وجود تداخل و شرایط گزینشی بود. اما برای استفاده از روش مدولاسیون OFDM به سطح نسبتا بالایی از پردازش نیاز بود که در آن زمان چنین امکانی وجود نداشت.

اولین سیستم‌هایی که توانستند از روش OFDMA استفاده کنند، سیستم‌های پخش تلویزیونی دیجیتال بودند. در این سیستم‌ها، مدولاسیون OFDM قادر بود داده را با قابلیت اطمینان بسیار بالا در شرایط و مسیرهای سیگنال مختلف منتقل کند. یک مثال خوبی برای استفاده از این سیستم ها رادیو دیجیتال DAB در اروپا بوده است. اولین کشوری که از OFDM در تلوزیون استفاده کرد نروژ بود.

در سال‌های بعد، به دلیل افزایش توان پردازش سیستم‌ها و نیز افزایش سطح تجمیع مدارات، مهندسان توانستند از روش OFDM در سیستم‌های مخابرات موبایل 4G نیز استفاده کنند و در واقع این سرویس‌ از سال ۲۰۰۹ مورد استفاده وسیع قرار گرفت. همچنین امروزه از OFDM برای وای فای و سایر سایر سیستم‌های داده وایرلس استفاده می‌شود.

در واقع OFDM از تعداد زیادی سیگنال‌های حامل استفاده می‌کند که هر کدام از این سیگنال‌های حامل، مسئول حمل داده‌های با نرخ بیت پایین هستند. این امر بدین معنی خواهد بود که مدولاسیون OFDM در مقابل محوشدگی گزینشی یا Selective Fading، تداخل و اثرات چند مسیری بسیار منعطف است و همچنین درجه کارایی طیفی بالایی دارد.

به طور کلی پردازش های مورد نیاز در این روش مدولاسیون برای سیستم‌های اولیه، نسبتا سنگین بود. اما تکنولوژی رفته رفته پیشرفت کرد و مشکلات مدولاسیون OFDM در زمینه توان پردازش مورد نیاز تا حد زیادی کاهش یافت. اما لازم است بدانید که روش مدولاسیون OFDM و مدولاسیون چند حاملی اخیرا استفاده می شوند. از روش مدولاسیون برای مخابرات وایرلس داده ها پلتفرم مناسبی را فراهم کرده است.

به‌ طورکلی OFDM یک سیگنال پرسرعت را به چندین سیگنال آهسته تقسیم می‌کند تا در انتهای گیرنده مقاوم‌تر باشد تا کانال‌های فرعی، بتوانند داده‌ها را بدون شدت انتقال دهند. بسیاری از این حامل‌های فرعی در گیرنده جمع می‌شوند و برای ایجاد یک انتقال سریع با سرعت بالاتر با یکدیگر ترکیب می‌شوند. تقسیم فرکانسی چندگانه متعامد یا مدولاسیون OFDM از تعداد بالایی سیگنال‌های حامل استفاده می‌کند که هرکدام از این سیگنال‌ها مسئول حمل داده‌های با نرخ بیت پایین هستند.

تقسیم فرکانسی چندگانه متعامد یکی از روش‌های مدولاسیون است که دارای ویژگی‌های مناسب در انتقال داده‌های دیجیتال است. OFDM در برخی از جدیدترین سیستم‌های وایرلس با نرخ داده بالا مانند، وای‌فای و مخابرات از راه دور مورد استفاده قرار می‌گیرد.

اصول کار OFDM چیست؟

همانطور که در تصویر مشاهده می کنید، یک سیگنال OFDM از تعدادی سیگنال حامل مدوله شده نزدیک به هم تشکیل شده است. زمانی که یک مدولاسیونی از هر نوع (صوت، تصویر، داده و …) را به یک سیگنال حامل اعمال کنیم، در همان زمان باندهای جانبی از هر طرف گسترده می‌شوند. برای یک گیرنده امری بسیار ضروری است که بتواند تمام سیگنال را به صورت کامل دریافت کند تا در نهایت سیگنال پیام اصلی را از طریق مدولاسیون سیگنال دریافتی بازسازی کند.

پش نتیجه می گیریم، هنگامی که سیگنال‌های نزدیک به یکدیگر ارسال می‌شوند، مدولاسیون باید به صورتی باشد که گیرنده بتواند آنها را با استفاده از یک فیلتر از یکدیگر تفکیک کند که برای این کار می‌توان از یک باند محافظتی بین هر کدام از آن‌ها استفاده کرد. اگرچه باندهای جانبی از هر حامل با یکدیگر همپوشانی دارند، اما باز هم می‌توان آن‌ها را بدون تداخل دریافت کرد، زیرا این سیگنال‌ها بر یکدیگر عمود هستند.

در مخابرات اگر انتقال یک سیگنال دیجیتال را در درون یک کانال غیر ایده‌آل در نظر بگیریم، مشاهده می‌کنیم که زمانی که هم‌ پاسخی سرعت سیستم یا reciprocal of the system rate تا حد زیادی کوچک‌تر از انتشار زمانی یا طول پاسخ ضربه، کانال غیر ایده‌آل باشد، این کانال موجب ایجاد تداخلات بین سمبلی یا Intersymbol Interference می‌شود. در چنین حالتی، یک برابر کننده یا اکوالایزر کانال در گیرنده اعمال می‌شود تا اعوجاجات کانال را جبران کند.

اگر کانال از نوع میان گذر با پهنای باند مشخص باشد، آن‌گاه سیگنال شامل اطلاعات، ممکن است در باند پایه تولید شود و سپس به فرکانس باند عبور انتقال یابد. بنابراین سیگنال شامل اطلاعات روی یک سیگنال حامل تکی منتقل می‌شود. نکته دیگری که وجود دارد این است که تداخلات بین سمبلی اکثرا موجب خرابی عملکرد می‌شوند، حتی در حالتی که در گیرنده از آشکارساز بهینه برای بازیابی سمبل‌های پیام استفاده شود.

یک راه دیگر برای طراحی یک سیستم مخابراتی با پهنای باند موثر در حضور کانال این است که پهنای باند کانال موجود را به تعدادی زیرکانال یا Subchannels با پهنای باندهای برابر تقسیم کنیم. نحوه تقسیم باند به این صورت است که باید پهنای باند هر زیر کانال به اندازه کافی باریک باشد تا مشخصه پاسخ فرکانسی زیرکانال‌ها تقریبا ایده‌آل شود.

OFDMA چیست؟

OFDMA یا Orthogonal frequency-division multiple access یک تکنولوژی OFDM چندکاربره است که کاربران از یک سری حامل های فرعی یا Subcarrier استفاده می کنند و این حامل های فرعی از نظر دامنه فرکانسی روی هم همپوشانی یا Overlapping دارند.

لازم به ذکر است که این حامل های فرعی طوری طراحی شده اند که با یکدیگر متعامد یا Orthogonal باشند به طوری که پهنای باند یکسانی را بدون هیچ تداخلی داشته باشند. مزیت این روش این است که دیگر نیازی به استفاده از Guard band نیست.

OFDMA ﺑﻪ روﺗﺮ اﺟﺎزه می‌دهد ﻫﺮ ﮐﺎﻧﺎﻟﻰ را ﮐﻪ ﺑﺮاى ارﺳﺎل سیگنال‌های ﺧﻮد در ﺑﺎﻧﺪ ﻓﺮﮐﺎﻧﺴﻰ 2,4 ﯾﺎ 5 ﮔﯿﮕﺎﻫﺮﺗﺰ اﺳﺘﻔﺎده می‌کند ﺑﻪ فرکانس‌های اختصاص‌یافته کوچک‌تر ﺑﻪﻧﺎم واﺣﺪﻫﺎى ﻣﻨﺎﺑﻊ ﯾﺎ RU ﺗﻘﺴــﯿﻢ ﮐﻨﺪ.

ویژگی‌های OFDMA:

• OFDMA از انتقال هم‌زمان داده‌های پایین از چندین کاربر هم‌زمان پشتیبانی می‌کند
• OFDMA دارای 1024 زیر حامل است.
• OFDMA از هرگونه کانال یا زیر حامل در شبکه پشتیبانی می‌کند.
• بهبود بیشتر OFDMA در محو شدن و تداخل از آنجا که می‌تواند با اجتناب از اختصاص کانال‌های بد، زیرمجموعه‌ای از subcarrier را برای هر کاربر اختصاص دهد.
• OFDMA از چندین کاربر از طریق TDMA یا FDMA یا هر دو به طور هم‌زمان پشتیبانی می‌کند.

مقایسه MU-MIMO و OFDMA:

هر دو MU-MIMO و OFDMA فن آوری هایی هستند که امکان دسترسی چند کاربر به یک کانال را به طور همزمان فراهم می کنند، اما هدف آنها متفاوت است. به طور کلی MU-MIMO به معنای چند خروجی، چند ورودی و چند کاربر است. پس همان‌طور که از معنای آن پیداست این قابلیت، اتصال چندین دستگاه به مودم را فراهم می‌کند و OFDMA از کانال های فرعی یا واحدهای منبع استفاده می کند به طوری که به راحتی و بدون کندی و قطع و وصل، می‌توانید از اینترنت استفاده کنید. به طور کلی، OFDMA یک روش دسترسی چندگانه کارآمدتر است.

ﻫﻤﺎﻧﻨــﺪ OFDMA ،MU-MIMO ﺑﻪ روﺗﺮ اﺟــﺎزه می‌دهد هم‌زمان ﺑﺎ ﭼﻨﺪ دﺳــﺘﮕﺎه ارﺗﺒﺎط ﺑﺮﻗﺮار ﮐﻨﻨﺪ، اﻣﺎ به‌جای ﺗﻘﺴــﯿﻢ کانال‌ها ﺑﻪ واﺣﺪﻫﺎى ﻣﻨﺒﻊ، MUMIMO ﺑﺮاى ﺗﻘﺴــﯿﻢ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﯿﻦ دستگاه‌ها از اﺧﺘﻼﻓﺎت ﻣﮑﺎﻧﻰ ﺑﯿﻦ آنﻫﺎ اﺳﺘﻔﺎده می‌کند.

MUMIMO ﺑــﺮاى اولین‌بار در ﺳــﺎل 2015 به‌عنوان به‌روزرسانی WiFi 5 ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪ و ﻓﻘﻂ ﺑﺮاى سیگنال‌های ﺧﺎرج ﺷﺪه از روﺗﺮ ﮐﺎرﺑﺮد داﺷﺖ، اﻣﺎ در ﻧﺴﺨﻪ WiFi 6 اﯾﻦ ﻣﺸﮑﻞ ﺑﺮﻃﺮف ﺷﺪه و ﺑﻪ روﺗﺮ اﺟﺎزه می‌دهد سیگنال‌های ورودى از ﭼﻨﺪ دﺳﺘﮕﺎه را ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﮐﻨﺪ.

این کار به شما امکان انتقال هم‌زمان سرعت این داده از چندین کاربر متفاوت را می‌دهد و همچنین از اختصاص به حامل‌های بد جلوگیری می‌کند. همچنین از سیستم‌های ثابت و تلفن همراه نقطه به چند استفاده از OFDMA و اکثر سیستم‌های مدرن از OFDMA مانند Mobile WiMAX و LTE استفاده می‌کنند.

مقایسه OFDMA و SC-FDMA:

در کنار تمام مزیت هایی که در رابطه با سیستم های مبتنی بر OFDM گفته شد همواره با دو چالش روبرو بوده اند:

ـ چالش اول: بالا بودن نسبت توان قله به توان متوسط سیگنال (papr) است. این مسئله بویژه در ارسال فراسو باعث کاهش سطح پوشش سلول، تقویت غیر خطی سیگنال و در نتیجه کاهش بازدهی پهنای باند می شود.

همچنین جهت papr در فرستنده ها نیاز است که از تقویت های گران قیمت با رنج دینامیکی بالا استفاده شود. اضافه شدن یک پیش کدگذار تبدیل فوریه گسسته به سیستم OFDMA میزان متوسط سیگنال را به شدت کاهش می دهد که به آن SC-FDMA گفته می شود و میزان آن را به حداقل می رسد. به همین جهت در ارسال LTE برای بهبود مشخصه های توانی سیگنال از SC-FDMA استفاده می شود.

ـ چالش دوم: چالش دوم سیستم های مبتنی بر OFDMA، حساسیت به انحراف های فرکانسی یا CFO است. این حساسیت بر اثر عدم انطباق اسیلاتور های گیرنده و فرستنده و همچنین اثر داپلر ایجاد شده و امکان حذف کامل به علت خطاهای همزمانسازی در کانال های متغیر با زمان وجود ندارد.

اثر CFO در سیگنال OFDM به صورت تداخل بین زیرحامل ها ظاهر می شود. این مسئله بویژه در ارسال، به علت تفاوت انحراف های فرکانسی کاربران مختلف موجب تداخل های بین کاربری شده و عملکرد سیستم را به شدت تحت تاثیر قرار می دهد. روش های مختلفی برای جبران CFO در سیستم های OFDMA و SC-FDMA پیشنهاد شده است که مشکل مشترک آنها پیچیدگی محاسباتی بسیار بالا است.

منبع : OFDMA چيست

خرید انواع سوییچ سیسکو از مستر شبکه بزرگترین فروشگاه اینترنتی تجهیزات شبکه در ایران

🔗لینک خرید و اطلاعات بیشتر:

https://b2n.ir/t16974

شرکت ها و سازمان ها در سطوح مختلف از طیف گسترده از نرم افزارها شامل برنامه های مالی و حسابداری، اتوماسیون اداری مانند CRM و غیره استفده می کنند که سرورها وظیفه پردازش و نگهداری اطلاعات و در دسترس بودن آن را برای کاربران فراهم می کنند.

سرورها در انواع و برندهای مختلف تولید و به بازار عرضه می شوند اما در این میان سرور های HP با قدرت و توانایی بالا ، انعطاف پذیری و فراوانی قطعات ، از محبوب ترین و پر فروش ترین سرور های دنیا محسوب می شوند. این سرور ها با توجه به گذشت زمان و پیشرفت تکنولوژی با نسل های متفاوتی در بازار ارائه شدند که بسته به نیاز زیرساخت ها انتظارات متفاوت را برآورده می کنند.

سرورهای اچ پی به چهار دسته تقسیم می شوند که شامل Synergy، Blade ،Tower و Rack Mount بوده و دو دسته اول پر فروش ترین سرورهای اچ پی به شمار می روند.

خرید سرور اچ پی

سوئیچ سیسکو سری 2960 یکی از پرفروش ترین سوئیچ های شبکه ساخته شده توسط کمپانی سیسکو است که یک سوئیچ لایه دو بوده که براساس مک آدرس کار می‌کند.

مزایای استفاده از انواع سوئیچ سیسکو 2960:

1. انواع سوئیچ سیسکو 2960 دارای 8 تا ۴۸ پورت گیگابیت اترنت
2. برای اتصال از طریق پورت UPLINK می‌توان از دو ماژول +SFP که سرعت ۱۰G دارد استفاده کرد و یا چهار پورت گیگابیت SFP.
3. پشتیبانی از یک سری از قابلت‌های لایه ۳ مانند استاتیک روت که می‌توان تا ۱۶ خط static route در آن نوشت.
4. قابلیت stack نمودن سوئیچ‌ها تا ۸ عدد و ایجاد پهنای باندی معادل ۸۰ گیگابیت در سوئیچ های سری 2960S و 2960X
5. پشتیبانی از POE بوسیله استاندارهای ۸۰۲.۳at و ۸۰۲.۳af
6. پشتیبانی از Policy-Based Routing یا PBR
7. پشتیبانی از MAC-based VLAN assignment که در این تکنولوژی از آدرس mac کاربر برای اختصاص vlan به او بهره می‌بریم.
8. پشتیبانی از استاندارد ۸۰۲.۱x که در آن کنترل دسترسی به شبکه دقیق‌تر شده و امنیت شبکه را بالاتر می‌برد.
9. پشتیبانی از قابلیت port security و arp inspection در افزایش امنیت شبکه در لایه ۲
10. جلوگیری از جعل و سواستفاده از آدرس ip با ip source guard

خرید سوئیچ سیسکو سری 2960

استوریج ها یکی از ابزارهای مهم جهت ذخیره اطلاعات هستند که انواع مختلفی دارند که شرکت ها و سازمان ها می توانند بر حسب نیاز، دستگاه مناسب را انتخاب نمایند. شما می توانید جهت مشاوره خرید استوریج با کارشناسان فنی مسترشبکه تماس بگیرید. ما در این مقاله می خواهیم در رابطه با معماری LTFS، کاربردها، استاندارد LTFS Bulk Transfer و نرم افزار HPE StoreOpen صحبت کنیم پس در ادامه همراه ما باشید.

تاریخچه معماری LTFS:

استاندارد LTFS بر اساس فرمت self-describing tape می باشد که این استاندارد توسط شرکت IBM توسعه یافته است. مشخصات فنی LTFS در سال ۲۰۱۲ بخشی از خانواده استانداردهای SNIA شد که توسط IBM به SNIA اهدا گردید تا به یک استاندارد باز در انجمن صنعت ذخیره سازی شبکه یا Storage Networking Industry Association تبدیل شود.

LTFS چیست؟

LTFS مخفف Linear Tape File System می باشد که یک فرمت استاندارد صنعتی برای ضبط اطلاعات روی نوار مغناطیسی مدرن می باشد. LTFS یک سیستم فایل است که به فایل های ذخیره شده روی Magnetic Tape اجازه می دهد تا به شیوه ای مشابه، به فایل های روی دیسک یا فلش مموری دسترسی داشته باشند.

LTFS هم به فرمت داده های ضبط شده بر روی نوار مغناطیسی و هم به اجرای نرم افزار خاصی اشاره دارد که از این قالب دیتا برای ارائه اینترفیس رابط سیستم فایل به دیتا ذخیره شده روی Magnetic Tape استفاده می کند.

از جمله امکاناتی که فرمت LTFS در اختیار کاربر خود می گذارد شامل:

• پیاده‌سازی LTFS با استفاده از نوار
• دسترسی هرچه ساده تر کاربر به داده‌های نوار با استفاده از ابزارها و واسط‌های آشنا
• امکان استفاده از چند پلت‌فرم و چند برند روی Tape که قابلیتInteroperability دارند، در نتیجه استانداردی غیرانحصاری برای تبادل داده است.
• محصولات multivendor
• به اشتراک گذاری داده‌ها

LTO چیست؟

درایوهای LTO، در ابتدا برای ذخیره سازی کارت های اعتباری و یا ابرداده های متنی ایجاد شده بودند که در واقع حجم زیادی نداشتند و فایل های کوچکی در درایوهای LTO ساخته می شد و مورد استفاده قرار می گرفت. در ابتدا، tape مغناطیسی به عنوان یک دستگاه ذخیره سازی اصلی استفاده می شد. هنگامی که تکنولوژی دیسک ها قابلیت دسترسی تصادفی به داده ها را فراهم کردند، نقش tape ها بیشتر به سمت پشتیبانی و بایگانی کردن اطلاعات میل کرد. هنوز صنعت هایی وجود دارد که Tape را به عنوان محل اصلی ذخیره و ضبط اطلاعات ترجیح داده اند، مانند ضبط فیلم.

tape ها، با LTO و (IBM’s Linear Tape File System (LTFS، نیاز به نرم افزار بکاپ را حذف کرده اند. LTO-1 در سال 2000 راه اندازی شد و 100 گیگابایت (GB) اطلاعات در هر کارتریج را نگهداری می کرد. از آن زمان، LTO Consortium یک نسل جدید از LTO را هر دو یا سه سال یکبار، با ظرفیت تقریبا دو برابر منتشر کرده است.

هنگامی که دیسک و دسترسی تصادفی آن به بازار رسید، آن را به طور عمده برای ذخیره سازی اولیه جایگزین Tape کردند. بعضی از سازمان ها، مانند رسانه ها و سرگرمی، و همچنین علوم و نظارت تصویری، به شدت از Tape مغناطیسی برای ذخیره سازی استفاده می کنند، مخصوصا برای ظرفیت های بزرگ. لازم به ذکر است Tape بهترین گزینه برای بایگانی کردن می باشد.

Magnetic Tape یکی از قدیمی ترین فن آوری های ذخیره سازی داده ها است. در حالی که Tape یک سیستم ضبط خطی است که برای دسترسی تصادفی مناسب نیست به عنوان یک رسانه ذخیره سازی و بکاپ اولیه کاربرد ندارد، به دلیل ظرفیت بالا، هزینه کم و دوام طولانی، برای آرشیو کردن اطلاعات مناسب است. اگر Tape بخشی از یک Library باشد، انتخاب و بارگذاری کارتریج درست در درایو Tape می تواند زمان تأخیر را افزایش دهد.

Tape library ها مجموعه ای از درایوها و tape cartridges ها را به همراه کل مجموعه داده های بکاپ در خود جای می دهد. در یک بایگانی، تاخیر یک مسئله نیست. با آرشیو توسط Tape، همه چیز برای مدت زمان طولانی نگهداری می شود و زمان بازیابی سریعی وجود ندارد.

بررسی نسل های LTO:

• LTO-1: حداکثر حجم ذخیره سازی در نسل اول در حالت Native و بدون در نظر گرفتن فشرده سازی، ۱۰۰ گیگابایت و با وجود فشرده سازی، ۲۰۰ گیگابایت بود. در این نسل، نرخ فشرده سازی ۲:۱ بود. حداکثر نرخ انتقال اطلاعات در حالت Native، برابر با ۲۰ مگابایت در ثانیه و در حالت فشرده، ۴۰ مگابایت در ثانیه بود.
• LTO-2: ظرفیت ذخیره سازی و حداکثر نرخ انتقال اطلاعات در نسل ۲ نسبت به نسل ۱، دو برابر شد. به طوری که حداکثر حجم ذخیره سازی در حالت Native برابر است با ۲۰۰ گیگابایت و با وجود فشرده سازی، ۴۰۰ گیگابایت بود. حداکثر نرخ انتقال اطلاعات در حالت Native، برابر با ۴۰ مگابایت در ثانیه و در حالت فشرده، ۸۰ مگابایت در ثانیه بود. LTO-2 در سال ۲۰۰۳ وارد بازار شد و قابلیت حمایت از خواندن از / نوشتن بر LTO-1 را دارد.
• LTO-3: در سال ۲۰۰۴ وارد بازار شد و ظرفیت ذخیره سازی و حداکثر نرخ انتقال اطلاعات در نسل ۳ نسبت به نسل ۲، دو برابر شد. حداکثر حجم ذخیره سازی در حالت نیتیو ۴۰۰ گیگابایت و با وجود فشرده سازی، ۸۰۰ گیگابایت بود. حداکثر نرخ انتقال اطلاعات در حالت Native، برابر با ۸۰ مگابایت در ثانیه و در حالت فشرده، ۱۶۰ مگابایت در ثانیه بود. در LTO-3 قابلیت WORM افزوده شد تا از اینکه اطلاعات Overwrite نمی‌شود مطمئن باشیم.
• LTO-4: سال ۲۰۰۷ بود که نسل چهارم وارد بازار شد. حداکثر حجم ذخیره سازی در حالت Native، ۸۰۰ گیگابایت و با وجود فشرده سازی، ۱٫۶‌ترابایت بود. حداکثر نرخ انتقال اطلاعات در حالت Native، برابر با ۱۲۰ مگابایت در ثانیه و در حالت فشرده، ۲۴۰ مگابایت در ثانیه بود. در LTO-4 بود که فناوری رمزگذاری اطلاعات با استفاده از AES افزوده شد که با استفاده از الگوریتمی‌ خاص که در سطح درایوهای LTO پیاده‌سازی شده، فشرده سازی را قبل از رمزگذاری ممکن می‌کند.
• LTO-5: در سال ۲۰۱۰ نسل پنجم وارد بازار شد که حداکثر حجم ذخیره سازی در حالت نیتیو، ۱٫۵‌ ترابایت و با وجود فشرده سازی، ۳‌ ترابایت بود. حداکثر نرخ انتقال اطلاعات در حالت Native، برابر با ۱۴۰ مگابایت در ثانیه و در حالت فشرده، ۲۸۰ مگابایت در ثانیه بود. در LTO-5 بود که فناوری Partitioning یا پارتیشن بندی افزوده شد.
• LTO-6: در سال ۲۰۱۲ نسل ششم وارد بازار شد و حداکثر حجم ذخیره سازی در حالت Native برابر با ۲٫۵‌ ترابایت و با وجود فشرده سازی، ۶٫۲۵‌ترابایت است. حداکثر نرخ انتقال اطلاعات در حالت Native، برابر با ۱۶۰ مگابایت در ثانیه و در حالت فشرده، ۴۰۰ مگابایت در ثانیه بود. نسل ۶ نخستین نسل از LTO هست که نرخ فشرده سازی در آن ۲٫۵:۱ هست در حالی که تا قبل از آن و از نسل اول تا پنجم، نرخ فشرده سازی برابر با ۲:۱ بود. دلیل آن هم وجود بافر فشرده سازی زیادتر است.
• LTO-7: در سال ۲۰۱۵ نسل ششم وارد بازار شد و حداکثر حجم ذخیره سازی در حالت Native برابر است با ۶‌ترابایت و با وجود فشرده سازی، ۱۵‌ترابایت است. حداکثر نرخ انتقال اطلاعات در حالت Native، برابر با ۳۰۰ مگابایت در ثانیه و در حالت فشرده، ۷۰۰ مگابایت در ثانیه بود. همچنین دارای آپشن WORM، رمزگذاری و پارتیشن بندی است.
• LTO-8: در سال ۲۰۱۷ وارد بازار شد و حداکثر حجم ذخیره سازی حالت Native برابر است با ۱۲‌ترابایت و با وجود فشرده سازی، ۳۰‌ترابایت است. حداکثر نرخ انتقال اطلاعات در حالت Native، برابر با ۳۶۰ مگابایت در ثانیه و در حالت فشرده، ۷۵۰ مگابایت در ثانیه بود. همچنین دارای آپشن WORM، رمزگذاری و پارتیشن بندی است.
• LTO-9: انتظار می‌رود ظرفیت غیرفشرده ۲۴‌ ترابایت و ظرفیت فشرده ۶۰‌ ترابایت مهیا کند. LTO همچنان تاریخ مشخصی برای ارائه این نسل اعلام نکرده و تخمینی از نرخ انتقال اطلاعات هم ارائه نشده است.
• LTO-10: انتظار می‌رود ظرفیت غیرفشرده ۴۸‌ترابایت و ظرفیت فشرده ۱۲۰‌ترابایت را مهیا کند.
• LTO-11: انتظار می‌رود ظرفیت غیرفشرده ۹۶‌ترابایت و ظرفیت فشرده ۲۴۰‌ترابایت را مهیا کند.
• LTO-12: انتظار می‌رود ظرفیت غیرفشرده ۱۹۲‌ترابایت و ظرفیت فشرده ۴۸۰‌ترابایت را مهیا کند. اما همچنان افزایش ظرفیت دیتا کارتریج‌ های LTO توانایی رشد بیشتری دارند.

استاندارد انتقال LTFS Bulk چیست؟

LTFS Bulk Transfer Standard (استاندارد انتقال انبوه LTFS) روشی را تعریف می‌کند که کدام مجموعه‌ فایل، اشیاء و پوشه‌های سیستم منبع به سیستم مقصد منتقل شود. بعنی به این معنی است که کدام مجموعه‌ فایل، اشیاء و پوشه‌های سیستم منبع به سیستم مقصد منتقل شود و به دلیل ویژگی‌های اقتصادی و محیطی Tape، این استاندارد در انتقال حجم زیاد داده، برای LTFS مناسب است.

LTFS Bulk Transfer Standard برای استفاده در موارد زیر بسیار مناسب هستند:

• انتقال حجم زیادی از داده ها به / از یک ریموت لوکیشن
• آپدیت یا همگام سازی زیر مجموعه ای از اطلاعات ذخیره شده در Remote Location
• انتقال حجم زیادی از دیتا به انترپرایز دیگری، که به صورت کلود عمومی یا خصوصی است
• انتقال حجم زیادی از داده ها از یک ابر عمومی یا خصوصی
• انتقال حجم زیادی از اطلاعات از یک ابر عمومی یا خصوصی به ابر عمومی یا خصوصی دیگر

مزایای استاندارد LTFS Bulk Transfer:

از جمله مزایای استاندار انتقال انبوه LTFS:

• روشی یکسان برای آغاز و دریافت انتقال را فراهم می‌سازد.
• مشخص می‌کند کدام فایل‌ها باید منتقل شوند و کدام ارتباطات برای انتقال باید انجام شود.
• دستورالعمل نحوه قرار دادن فایل ها در Namespace مقصد را تعیین می‌کند.
• تایید صحت و کامل بودن انتقال را آسان می‌سازد.
• Error Handling Recover Behaviors و را مشخص می‌کند.
• روش پیشنهادی برای Bulk Transfer از بین کلود استوریج است.

منبع : LTFS چيست

یک شبکه کامپیوتری برای اتصال چندین دستگاه به یکدیگر نیازمند راه ارتباطی می باشد، که این راه ارتباطی از طریق سوئیچ شبکه امکان پذیر است. این دستگاه ها قادر به انتقال سریع و کارآمد اطلاعات و داده ها از نقاطی به نقطه ی دیگر بوده و در طی چندین سال گذشته این ارتباطات پیشرفت های چشم گیری را از لحاظ سرعت و امنیت به همراه داشته است. پس در واقع سوئیچ شبکه دستگاهی است که نودها و دیوایس‌های تحت شبکه را از طریق پروسه‌ای به نام packet switching بهم متصل می‌کند.

سوئیچ شبکه سخت افزاری است که سایر تجهیزات مانند سرور، دوربین های مداربسته، کامپیوترها و … را برای دریافت و ارسال داده، به شبکه متصل می کند. سوئیچ، بسته ها را از یک مبدأ گرفته و آن ها را به مقصد مورد نظر می رساند. این دستگاه ها بر روی لایه ی 2 یا لایه ی 3 در مدل OSI کار می کنند.

مکانیزم کار سوئیچ بر اساس Mac Address سیستم‌های تحت شبکه است در حقیقت سوئیچ می‌داند که کدام پورت سوئیچ به کدام آدرس مک تعلق دارد و بر این اساس جدولی بنام MAC Address Table ایجاد کرده و براساس آن تصمیم‌گیری می‌کند. اگر تمایل دارید در رابطه با سوئیچ های شبکه بیشتر بدانید، مقاله سوئیچ شبکه چیست انواع و کاربرد آن را مطالعه کنید.

معرفی سوئیچ های سیسکو سری 2960:

یکی از کمپانی های معروف در زمینه تولید سوئیچ شبکه، کمپانی سیسکو بوده که در این میان، سوییچ های سیسکو سری 2960 به عنوان پرمصرف ترین و محبوب ترین سوئیچ های ساخت این شرکت به حساب می آیند که در شرکت ها و سازمان ها مورد استفاده کوچک تا متوسط و همچنین شعب دفاتر قرار می گیرد.

سری ۲۹۶۰ محصولات سیسکو به سوییچ‌هایی مجهز به اترنت، الگوریتم‌های هوشمند مسیریابی، پیکربندی ثابت، Half/Full Duplex Auto-Negotiation، پشتیبانی از فناوری poe، پورت‌های آپ‌لینک، پشتیبانی از فیبرنوری (برخی مدل‌ها) و موارد این چنینی اشاره دارند. انواع سیسکو سوئیچ های ۲۹۶۰ مناسب مشاغل کوچک، متوسط و شعب یک سازمان هستند.

این سوییچ‌ها به کسب‌وکارها اجازه می‌دهند یک ارتباط اترنت گیگابیتی را پیاده‌سازی کرده و از سرویس‌های پیشرفته‌ای که این سوییچ‌ها برای شبکه‌های lan ارائه می‌کنند، استفاده کنند.

این سوئیچ شبکه لایه دو بوده و مجهز به پورت گیگابیت بوده و stackable می باشند، به این معنا که برای افزایش توانایی سوئیچ ها می توانیم دو تا 8 سوئیچ را از طریق پورته ای خاصی بنام stack بهم وصل کنیم که در این صورت به پهنای باند 80Gbps می رسیم. البته در سری سوئیچ های جدید سیسکو ، این تکنولوژی FlexStack نام گرفته است.

منبع :

تفاوت میان سوئیچ های 2960 و 2960Plus